B.Brecht- Ιστορίες του κ. Κόυνερ

 

 Επιλογές από κτήνη


Όταν ο κύριος Κόυνερ ο στοχαστής άκουσε
πως ο πιο ξακουστός εγκληματίας της Νέας Υόρκης
ένας σφάχτης και λαθρέμπορος ναρκωτικών
σκοτώθηκε σαν το σκυλί
και θάφτηκε δίχως παπά και διάκο
δεν έδειξε παρά μονάχα έκπληξη.
Που φτάσαμε λοιπόν, είπε, 
ακόμα κι ο εγκληματίας να μην είναι
σίγουρος για τη ζωή του,
και να μη γνωρίζει κάποιαν επιτυχία
ουτ' αυτός που είναι έτοιμος για όλα;
όλοι το ξέρουν πως είναι χαμένοι
αυτοί που νοιάζονται για την αξιοπρέπεια τους.
Καλά, κ εκείνοι που την ξεπουλάνε;
Να πούμε δηλαδή ότι όποιος πάει για μαλλί
βγαίνει κουρεμένος;
Ιδρωκομμένοι τινάζονται νύχτα από τον ύπνο τους οι δίκαιοι
κι ο παραμικρός θόρυβος τρόμο τους προκαλεί
ακόμα και στο ύπνο τους κυνηγάει η καθαρή συνείδηση τους,
και τώρα μαθαίνω πώς ο εγκληματίας
δεν μπορεί πια να κοιμάται ήσυχος;
Τι σύγχυση!
Τι χρόνια είναι τούτα!
Μαθαίνω πως με μια απλή προστυχιά
δεν καταφέρνεις πια τίποτα,
μ'ένα φονικό μονάχα
κανείς δεν τα βγάζει πέρα!
Πρόθυμα θα κανε ο καθένας
δυο-τρεις προδοσίες κάθε πρωί.
Μα τι ωφελεί η προθυμία
όταν όλα εξαρτώνται από την ικανότητα;
Ως και η ασυνειδησία δεν είναι αρκετή
μόνο η απόδοση μετράει.
Έτσι ο αθεόφοβος μπαίνει
στον τάφο του αθόρυβα
μια κι υπάρχουν πολλοί όμοιοι του
δεν εντυπωσιάζει.
Πόσο φτηνότερα θα μπροούσε
ν'αποχτήσει τον τάφο
αυτός που για λεφτά διψούσε!
Τόσα φονικά
και μια τόσο σύντομη ζωή!
Τόσα εγκλήματα
και τόσο λίγοι φίλοι!
 Αν ήταν αδέκαρος
δε θα μπορούσαν να ναι λιγότεροι!
Πώς λοιπόν αντικρύζοντας τέτοια περιστατικά
να μη χάνουμε το θάρρος μας;
Τι άλλο να σχεδιάσουμε;
Ποια άλλα εγκλήματα να σοφιστούμε;
Δεν είναι καλό να ζητάς πολλά από τον άνθρωπο.
Τέτοια βλέποντας, είπε ο Κύριος Κόυνερ,
αποθαρρυνόμαστε.