Μικρες κοινες πορειες,μεγαλες διαδρομες χώρια.. Σημαδι στο λαιμο και επιθανατιος ρογχος. πισω απ το χαμογελο κερδιζει την παρτιδα η θλιψη. στην αδικια περατουται η ιστορια ,μισογραμενο το σεναριο κι η σκηνοθεσια μιση .Σαν ρουχο βαρυ, το μεσα της σκεψη σου σκεπαζει την γυμνια μου ,να μη φανουν οι ρωγμες. Αυτον το χειμωνα θα ειναι αργα ...την ιδια εκεινη στιγμη που το χιονι θα σβηνει τα ιχνη σου ,θαβοντας την προσδοκια της ευτυχιας ...που τσιγγουνευτηκε να ερθει..ενω αφορολογητη ηταν...λευκη παραδινομαι στη γη του πυρος και στην κολαση..κανενας δεν νοιαζεται πια..(α-συλια)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου