Ted Hughes...

Παρέμεινες

Ξένη για μένα σαν ένα μοντέλο στη βιτρίνα

,

Αμερικανικό

, περιοδεύον υπερπροϊόν αεροδρομίου,

Μέσα σ

’ όλες τις προσωπικές μας εβδομάδες ως εκείνη την στιγμή,

Της ακαριαίας λάμψης

, που ανταποκρίθηκες στο κάτι μου,

Μιμήθηκες την γκριμάτσα του σκίουρου

Πως ένα οκτάχρονο παιδί έγινε ξαφνικά σκίουρος

. Σκέφτηκα.

Σουφρωμένο στόμα

, ρουφηγμένα μάγουλα. Και ξαφνικά,

Μέσα σε μια στιγμή

Κράτησα το στιγμιότυπο ισοβίως

–καθώς γελούσα,

Και φώναξα

: « Αυτός είναι ο πρώτος πραγματικός μου σκίουρος!» -Ένα φάντασμα
Να φροντίσω τ, θολό, ένα πνεύμα του δάσους, μ’ όρκισε..’ ορφανό του.