κοιταξα ..τις καρτες ..εκεινες που λεγαν''ζωγραφισμενη με το ποδι'', ''ζωγραφισμενη με το στομα..'' ,κι υστερα αντικρυσα το ειδωλο μου στον καθρεφτη... Στομα ραμενο με κλωστη χρυση..!εκανα να βρω την ακρη και τον κομπο ,να λυσω το στριφωμα..!Μικρυνε ο χρονος , πηρε αποσταση η εικονα σου, πισω μου.. αντικατοπτρισμος και ψευδαισθηση εγινε..!Στα δαχτυλα μπερδευτηκε η επιθυμια και ουρλιαζε στις παρυφες του μυαλου . Να μιλησω θελω, μα δεν εχω φωνη..!κραυγη χωρις ηχο ,φθογγος χωρις ουσια και συντροφια... Απομειναν οι λεξεις αποκαμωμενες ,στην ακρη του πουθενα... Μ ακομα, εχω δαχτυλα ,οχι για να σ αγγιζω και να θωπευω πληγες και καρκινογονους ογκους, μα δαχτυλα που μιλανε σε κολλες λευκου χαρτιου και ματωνουν ..θυσια στον ,της αγαπης και της προδοσιας βωμο..
..
δαχτυλα δεκα,..-απο το ενα στο απειρο και απ το μηδεν στο τιποτα..- π΄ολοκληρη νυχτα περιμεναν να λαβουν κι ολακερη μερα ζητουσαν μελανι και πενα ..να γραψουν..!Ζητωντας μαχαιρι αποδεχτηκες την συναλλαγη.. Και πριν προλαβω να χαραξω σε πετρα τον ερωτα ,το βυθισες στα πλευρα μου..τοτε ηταν που ειδα...τα χερια αδειανα και το κοκκινο αιμα να ρεει ποταμι ζεστο να κολυμπησεις..Μα εκδικειται η θαλασσα.. τους υβριστες ,τραβωντας στον πατο την υλη τους..κρυβοντας το ναυαγιο ανα τους αιωνες..(a-sylia)
..
ουδεις ενυπαρχει στο μωβ που μας ενωσε,κανεις δεν υφισταται στο κοκκινο της οργης ,και η κολαση επιτελους αποχτησε χρωμα..λευκο ...σαν σημαια ανακωχης και απελευθερωσης..
..
ζητωντας ασυλια στην αγαπη σου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου